Hoe ziet het leven van een animatie-student eruit? Als ervaringsdeskundige geeft Ruben Bergers graag een woordje uitleg! Ruben studeert animatie aan Luca School of Arts in Genk. In deze blogpost vertelt hij hoe hij de afgelopen jaren als animator is gegroeid, waar hij inspiratie uit haalt, hoe hij te werk gaat bij het animeren en wat hij voor de toekomst nog in petto heeft!
| Wil jij ook graag animatie gaan studeren, maar weet je niet goed hoe je een school moet kiezen die goed bij je past? Helemaal onderaan dit artikel lees je waarom Ruben voor Luca in Genk gekozen heeft. Misschien helpt het je wel op weg! |
Waarom is animatie zo belangrijk voor jou?
Ik heb altijd graag getekend en ik wist vrij snel dat ik animatiefilm wilde studeren. Tijdens de lagere school ging ik naar de tekenacademie, en direct daarna ben ik aan de kunsthumaniora gestart. Ik doe niets liever dan verhalen verzinnen, fantaseren en personages creëren. Tekenen bleek voor mij de beste manier om deze verhalen vorm te geven. Ik vind tekenen natuurlijk heel leuk, maar mijn passie ligt vooral bij het verzinnen. Animatiefim is de ultieme manier om dingen tot leven te wekken.
Hoe was het om animatie aan de Kunsthumaniora te studeren?
Ik heb veel mooie herinneringen aan de Kunsthumaniora en ik heb daar echt een leuke tijd gehad. Veel van mijn beste vrienden heb ik daar leren kennen. Maar ik was het niet altijd eens met mijn leerkrachten, die nogal conservatief te werk gingen. Ik had soms het gevoel dat je beoordeeld werd op hoe naakt of hoe depressief je kunst was. Zelfs in vakken waar je zogezegd je eigen ding mocht doen, voelde ik me helemaal niet vrij. Alles wat ik wilde, was leuke, kleurrijke en schattige cartoons maken. Maar dat paste blijkbaar niet in het plaatje van de kunsthumaniora toen.
Ik ben koppig bij mijn stijl gebleven en die hele discussie met de leerkrachten is wat uit de hand gelopen. Toen ik in het vijfde middelbaar bleef zitten, ben ik van school veranderd: ik heb mijn vijfde jaar opnieuw gedaan in Sint-Lucas. Of dit uiteindelijk zoveel beter was, weet ik niet. Ik ga niet beweren dat Sint-Lucas een betere school is dan de Kunsthumaniora. Ik was blij dat ik eindelijk kon doen wat ik wilde doen, maar op Sint-Lucas miste ik soms wat uitdaging. Het voelde alsof alles waar je wat tijd in stak sowieso een goed punt kreeg, waardoor ik automatisch een wat luie houding aannam.
Zelfs in vakken waar je zogezegd je eigen ding mocht doen, voelde ik me helemaal niet vrij. Alles wat ik wilde, was leuke, kleurrijke en schattige cartoons maken. Maar dat paste blijkbaar niet in het plaatje van de kunsthumaniora toen.
Voelde je je goed voorbereid op het hoger onderwijs?
Toen ik de overstap naar het hoger onderwijs maakte, moest ik wel even op mijn tanden bijten. Het Luca in Genk was een plaats waar iedereen supergemotiveerd was en hard werkte. Hier kwamen enkel getalenteerde mensen naartoe, die zich 100% smeten in hun animatie. Dat was ik niet meer gewend. Mijn eerste jaar animatiefilm ging best goed, maar op het einde van het jaar volgde de ene tegenslag de andere op, waardoor ik al mijn motivatie verloor. Mijn vader stierf in die periode, en kort daarna moest heel het land in lockdown. Het moment waarop ik het meest sociaal contact nodig had, de steun van mijn vrienden, kon ik die het minste krijgen. Ik heb wel nog mijn best gedaan voor mijn eindwerk, maar het lukte gewoon niet meer. De leerkrachten begrepen mijn situatie, maar ze gaven ook aan dat ze meer verwachtten voor het jaar erna.
Ik wilde echt mijn best doen, maar mijn motivatie kwam niet terug. Ik wilde echt niet nog een jaar van thuis uit werken. Toen er een tweede lockdown kwam, maakte ik daarom de keuze om mijn tweede jaar uit te stellen. Het was een trieste periode voor mij, waarin ik me heel zinloos heb gevoeld. Ik kon niets doen, ik wilde niets doen, ik was niet gemotiveerd. Gelukkig werd het op een bepaald moment weer stilaan warmer. De lente was daar, en ondanks de maatregelen kon ik toch weer vaker met mijn vrienden buiten afspreken. Ik heb toen ook mijn vriendin Nikki ontmoet. Die zomer ben ik helemaal opnieuw begonnen.
Het was een trieste periode voor mij,
waarin ik me heel zinloos heb gevoeld.
Ik kon niets doen, ik wilde niets doen, ik was niet gemotiveerd.
Gaat het beter nu?
Ja, sindsdien gaat alles echt goed! Ik kom heel goed overeen met mijn nieuwe klas. Hoewel de lockdown een heel asociale periode was, zijn we bij de richting animatie nu socialer dan ooit. Doordat ik een jaar opgeschoven ben, ken ik zowel mensen uit het tweede als uit het derde jaar. Ik heb hen aan elkaar voorgesteld, en via via kwam ik ook met mensen uit het eerste jaar in contact. Iedereen kent elkaar nu!
Ik vind het heel fijn om zo te kunnen werken. Iedereen werkt hard en stelt zichzelf hoge doelen. Dat motiveert en inspireert enorm. Het maakt het harde werken ook draagbaarder: tussendoor kan je even praten met mensen die hetzelfde meemaken, die dezelfde deadlines moeten halen, dezelfde interesses hebben… Ik heb harder voor school gewerkt dan ooit. Ik ben tot nu toe altijd vrij lui geweest, dat geef ik eerlijk toe, maar dit jaar heb ik echt hard gewerkt.
These are the Minils: the sworn enemies and counterparts of the Pupils.
Waaruit haal je inspiratie voor je animatie?
Mijn vrienden vormen de basispilaren van mijn inspiratie en motivatie. Daarnaast ben ik ook gefascineerd door de oceaan. Ooit kwam ik op sociale media eens een sea bunny tegen, een kleine zeenaaktslak die op een konijntje lijkt. Je hebt zeenaaktslakken in alle kleuren en vormen, ze zijn echt prachtig! Sommige zeedieren zijn echt buitenaards. Wat zij allemaal kunnen, klinkt heel onrealistsich, alsof ze superkrachten hebben! Personages daarop baseren is heel leuk. Het is gek hoe we al zoveel weten over de ruimte, hoe we al zo ver in het universum zijn gereisd, maar we tegelijkertijd nog bijna niets weten over het leven in onze oceanen. Ik vind dat magisch.
Heb je ook grote animatie-voorbeelden?
Panamarenko was een van mijn allereerste grote idolen. Hoewel zijn werk niets te maken heeft met wat ik nu doe, vind ik hem nog steeds fantastisch. Daarnaast zijn er ook heel wat cartoon-artiesten waar ik naar opkijk. Als een cartoon me aanspreekt, wil ik ook meer te weten komen over zijn creators. Zo is Adventure Time één van mijn all time favorites. De fluid animatiestijl, de spaghettibeentjes en -armpjes, de hyparactiviteit… Heel die serie is gewoon wild! Ik hou van gekke, originele series die out of the box durven gaan. Adventure Time is één van de redenen dat ik animatie ben gaan studeren. Het is één van mijn grootste dromen om ooit een eigen serie te kunnen maken. Ik heb nu echt al verschillende werelden vol personages en verhalen in mijn hoofd.
Hoe zou je je eigen animatie-stijl omschrijven?
Kleurrijk. Daarnaast zo simpel mogelijk, maar wel origineel en uniek. Ik geloof erg in less is more. Ik wil ook nieuwe dingen maken, ik heb weinig interesse voor dingen die al bestaan. Natuurlijk kan ik stijlen zoals hyperrealisme wel waarderen, die tekeningen zijn ook heel cool! Maar voor mezelf geeft het een kick om dingen tot stand te brengen die er nog niet zijn, om figuren te creëren die nog niet bestaan. Het is bijna een soort God-complex. Onlangs volgde ik een workshop in VR waarin je een personage kon creëren en dat personage ook echt voor je zag, kon ronddraaien, vergroten en verkleinen… Ik voelde me toen echt een god.
Geef je je animaties ook titels?
Ja! Ik hou van titels en ik haal plezier uit leuke woordspelletjes. Ik geef nooit zomaar een random naam aan mijn tekeningen. In elke titel zit een knipoog verstopt. Mijn jaarwerk ging bijvoorbeeld over een hooiwagen die al zijn poten verloor. Op het einde kwam er een tarantula vriend die hem vier van zijn eigen poten cadeau deed. Dat filmpje heet Daddy Long Journey. Ik zou mijn animatiefimpjes nooit gewoon Long Journey of Daddy Long Legs (hooiwagen in het Engels) noemen, ik vind het leuk om er iets extra mee te doen.
Heb je bepaalde rituelen die je tijdens het animeren volgt?
Muziek helpt me bij het tekenen. Ik luister graag muziek, maar muziek maken is niet zo mijn ding. Dat laat ik graag aan anderen over. Ik ben een visueel denker, ik ben gemaakt om te tekenen en te animeren. Als ik muziek luister, beeld ik me altijd iets in. Het helpt me om me te concentreren op mijn werk. Ik heb ADHD en ben nogal chaotisch. Al kan ik ook zo opgaan in mijn werk dat ik vergeet te eten of te drinken. Muziek helpt me mezelf en mijn werk te reguleren. Het zorgt ervoor dat ik in een goede workflow beland.
Heb je als animator een andere kijk op de wereld?
Absoluut! Je passie heeft altijd een invloed op hoe je naar de wereld kijkt. Het zou vreemd zijn moest dat niet zo zijn. Maar bij animatie is dat misschien nog extra zo. In cartoons moet je alles natuurlijk heel hard overdrijven, maar de basis van alles ligt in wat je waarneemt. Alles draait rond beweging, gesprekken, persoonlijkheden, het leven…
Dit jaar had ik een vak met de naam scenario. Daarin moesten we natuurlijke conversaties verzinnen. Eén van de belangrijkste dingen die je daar leert, is dat je dingen moet doen, het leven zoveel mogelijk moet beleven. Door sociaal te zijn, te luisteren en te observeren, wint je animatie aan kracht. Ik zit sowieso veel in mijn hoofd, ik loop altijd te denken en te fantaseren. Als animator ben je constant met je omgeving bezig: je let op hoe mensen bewegen, wat ze doen, hoe ze spreken, wat ze zeggen…
Door sociaal te zijn, te luisteren en te observeren wint je animatie aan kracht.
Als animator ben je constant met je omgeving bezig: je let op hoe mensen bewegen, wat ze doen, hoe ze spreken, wat ze zeggen…
Welke plannen heb je nog voor de toekomst?
Ik ga me eerst zo veel mogelijk focussen op school. Maar daarnaast heb ik nog veel grote dromen.
Ik geloof heel sterk dat je met hulp van anderen veel verder kan geraken dan alleen. Dat je samen heel grote projecten kan realiseren die je alleen nooit zouden lukken. Ik leer bijvoorbeeld wel iets over geluid, omdat dat ook belangrijk is bij animatiefilmpjes, maar ik kan zelf geen muziek schrijven. Gelukkig ken ik een hoop mensen die dat wel kunnen. In mijn vriendengroep zitten enorm veel mensen met talent. Ik vind dat heel uniek, zo’n grote groep mensen die elkaar graag zien en die dan ook nog eens een groot gala aan artiesten, muzikanten, acteurs, tekenaars, animators… herbergt.
Ik had daarom het idee om een soort platform op te richten waar verschillende artiesten elkaar kunnen helpen. Een soort “talent zoekt talent”-forum. Daar kan iedereen dan een zoekertje op plaatsen: “ik ben bezig met dit project, en ik heb nog deze mensen nodig. Wie kan mij helpen?”
Het platform hoeft niet noodzakelijk professioneel of commercieel te zijn, het moet gebaseerd zijn op goede wil en vriendschap. Het hoofddoel is om samen creatieve dingen te creëren. Als dat ooit onze vriendengroep overstijgt, of als we er ooit een centje mee zouden kunnen verdienen, is dat mooi meegenomen. Maar dat is zeker niet het hoofddoel.
Ik vind dat heel uniek, zo’n grote groep mensen die elkaar graag zien en die dan ook nog eens een groot gala aan artiesten, muzikanten, acteurs, tekenaars, animators… herbergt.
En weet je al wat je voor je bachelorproef wil doen?
Daarnaast ben ik inderdaad ook al aan het nadenken over mijn bachelorproef. Daarvoor moet ik 30 seconden animatie maken. Dat klinkt kort, maar daar kruipt veel tijd en werk in. In onze master krijgen we de kans om een volledige kortfilm samen te stellen. De bachelorproef is dus een soort teaser naar de master. Ik wil heel graag een pilot maken voor één van mijn cartoon-concepten. Voor mijn bachelorproef zou ik dan bijvoorbeeld een intro-teamsong kunnen maken.
Dat soort dingen houden me bezig. Maar elk project kan op dit moment nog heel veel kanten uit. Waar het op neerkomt, is dat ik samen met mijn vrienden nog veel grote dingen wil creëren, en dat ik meer samen creatief wil bezig zijn.
Waar het op neerkomt, is dat ik samen met mijn vrienden nog veel grote dingen wil creëren, en dat ik meer samen creatief wil bezig zijn.
Extra: Animatie in het hoger onderwijs: geen gemakkelijke keuze!
Wil jij ook graag animatie gaan studeren in het hoger onderwijs, maar weet je niet hoe je de beste school kiest voor jou? Dit is hoe Ruben zijn keuze maakte. Het zijn geen absolute feiten, en het kan zijn dat er intussen het één en ander is veranderd, maar misschien helpt het je wel op weg!
Het KASK in Gent
Het KASK was voor mij sowieso geen optie, de aanpak daar deed me te hard denken aan de Kunsthumaniora. In het KASK gaat er naar mijn gevoel veel aandacht naar vage, zweverige en moderne kunst die binnen een bepaald idee of binnen een bepaald kader past. Dat wilde ik niet meer.
Luca School of Arts in Genk
Ik wilde een pakket waar alles inzat: 2D, 3D, stop motion… Ik ben er vrij zeker van dat ik verder wil met 2D, maar ik vind het interessant om ook inzicht te krijgen in andere technieken. Dat is waarom ik voor Genk gekozen heb. Luca is echt de beste school voor mij. Ik ga vooruit, ik ben gemotiveerd, ik wil hard werken… maar daarnaast heb ik ook nog genoeg tijd om af te spreken met mijn vrienden. Dat is belangrijk voor mij, aangezien ik veel motivatie en inspiratie uit mijn vrienden haal.
Wat ik ook leuk vind, is dat de studenten hier één grote groep vormen. Er worden hier regelmatig kotfuiven georganiseerd waarop heel de school is uitgenodigd. Netwerken is namelijk ook heel belangrijk, tussen het harde werken door 😉 !
Sint-Lukas in Brussel
In Brussel hebben ze net zoals in Genk een breed aanbod, maar daar moet je je traject meer zelf vormgeven. Je krijgt daar veel vrijheid. Ik voelde dat dat voor mij niet zo goed zou werken. Ik heb nood aan structuur, aan duidelijke lessen waarin je zoveel mogelijk kennis krijgt aangereikt. Maar als je graag zelfstandig werkt en graag van je vrijheid geniet, is Sint-Lukas in Brussel zeker een goede optie!
Howest in Kortrijk
Tot slot heb je nog Howest in Kortrijk. Dit is een hele prestigieuze school die focust op 3D. Ik ken mensen die daar een opleiding volgen en ik heb van hen gehoord dat het heel moeilijk is om op modeltraject te blijven. Je moet soms examens verwaarlozen om andere examens te kunnen halen. Of één jaar over twee jaren spreiden. Dat zal waarschijnlijk allemaal afhangen van je talent en doorzettingsvermogen, maar ik voelde dat deze richting boven mijn kunnen zou gaan. Los daarvan wil ik ook verdergaan in 2D, dus die harde focus op 3D was voor mij minder interessant. Maar als jij vooral op 3D wil focussen en bereid bent om hard te werken, is Howest in Kortrijk één van de beste scholen die je kan kiezen!
Meer weten?
Volg Ruben op Instagram om op de hoogte te blijven van zijn werk!
Een tijd geleden interviewden we ook Maya Descheemaeker, Steyn Van Roey en Zina Janssens. Zij zaten ook allemaal op de Kunsthumaniora.
