Where Love Lives: Ik wil deze dans dansen!

Eindelijk zien clubs en discotheken weer licht aan het einde van de tunnel. Na een volledig jaar te hebben stilgelegen, mogen ze binnenkort hun deuren weer openen. Dit is voor velen een hele herademing. Want samen met gelijkgestemde zielen dansen is niet alleen leuk, dans is ook een manier om je uit te drukken. Daarover gaat de documentaire Where love lives, die je volledig op Youtube kunt bekijken. Where Love Lives geeft het woord aan zij die hun leven aan de nacht wijden, aan wie graag op de planken staat. Maak kennis met een aantal mensen voor wie geen enkele outfit te gewaagd lijkt te zijn.

Dit ben ik”

Een vijftal lgbtq+ performers vertellen hoe het nachtleven hen helpt zichzelf te zijn en waarom feestvieren voor hen zo belangrijk is. Dans heeft geen barrières, dans is er voor iedereen. Het brengt mensen samen op manieren die politieke systemen en religies niet kennen. Dans creëert een gevoel van vrijheid: de vrijheid om te denken, zeggen en doen wat je wilt. “Dit ben ik”, is wat de danser al dansend zegt, “ik wil dit verhaal vertellen, ik wil deze dans dansen.” Op de dansvloer bestaat er namelijk geen juist of fout en wordt er niet geoordeeld. Het gaat niet over huidskleur, liefde of identiteit, het gaat over vibes delen met elkaar.

Dans brengt mensen samen

Hieronder nog enkele inspirerende quotes. Wie zin heeft, kan via onderstaande link natuurlijk ook gewoon de volledige documentaire gaan bekijken.

Glitterbox - Where Love Lives (Volume 2) | Defected Records™ - House Music  All Life Long

Because you don’t recognize yourself in the mirror, you allow yourself to feel things that you don’t think you were allowed to feel, because you’re ether a man or a women, because society tells you you should act this way or that way.

(Omdat je jezelf niet in de spiegel herkent, sta je jezelf toe dingen te voelen waarvan je dacht dat je ze niet mocht voelen, omdat je ofwel een man, ofwel een vrouw bent, omdat de samenleving je vertelt dat je je op deze of die manier moet gedragen.)

“It wasn’t so much what colour you had or who you slept with… it was do we vibe musically? Do we vibe artistically?”

(Het ging er niet zozeer om welke huidskleur je had of met wie je geslapen had… de vraag was of we elkaar muzikaal begrepen, of we elkaar artistiek aanvoelden.)

I really felt a sens of individualism; be who you are and be okay with it. (…) so I think that’s what I felt, a sense of expression, that had no barriers. I was understanding how it brought people together, the music did, it was a sense of freedom of expression and freedom of enjoying yourself and not caring who’s looking, you’re having a good time.

(Ik ervaarde echt een gevoel van individualiteit; zijn wie je bent en daar oké mee zijn. (…) ik denk dat dat was waarover het ging, een gevoel van expressie zonder grenzen. Ik begreep hoe de muziek mensen samenbracht en hen de vrijheid bood om zich geen zorgen te hoeven maken over wie meekeek, maar gewoon een goede tijd te hebben.)

Where love lives: de link

Leer je graag dingen bij over kunst en cultuur? Dan zijn podcasts misschien ook wel je ding! Neem gerust een kijkje bij onze podcasttips over muziek of literatuur!

23 Comments

Leave a Reply