Zelfs wanneer er een vaccin zal zijn, zullen mensen nog een hele tijd afstandelijker blijven.
Er moet een nieuw normaal komen.
Wist je dat …
… in 1996 op de tweede plaats eindigde van Humo’s Rock Rally ?
Het is toen dat het singer-songwriteravontuur voor hem echt begon.
… al 27 jaar samen is met zijn highschoolvriendinnetje?
Ze zijn bijna twintig jaar gelukkig getrouwd en hebben samen vier kinderen.
… in 2021 een carrièreswitch plant?
Vanaf volgend jaar zal hij enkel nog in het Nederlands zingen.
… enkel naar muziek luistert in de auto en tijdens het lopen?
De twee liedjes die er voor hem het meeste toe doen zijn Soms Ben Jij de Zon en Ik de Maan van Buurman en Seven Years van Lucas Graham. Fantastische teksten!
… zelf niet vaak naar concerten gaat?
Hij pikt liever een paar songs mee in het depot, tijdens het pinten pakken 😉 . Toch heeft hij twintig jaar geleden “gebleit” op het concert van Arid in de Kaaiman in Antwerpen. Dat was echte magie!
… zijn jeugdidolen Rambo en Rocky waren?
Later kwam daar ook John Frusciante bij, de toenmalige gitarist van Red Hot Chili Peppers.
Over de cultuurcrisis:
“If you change the way you look at things, the things you look at changes.” Deze boodschap uit de film Grounddog Day zou volgens Tom Helsen een leidraad voor het leven moeten zijn. Ook bij kunst en cultuur gaat het om verschillende manieren van kijken en luisteren. Tom Helsen mist het contact met zijn publiek. “Het gaat niet enkel om de performance op het podium”, legt hij uit, “het gaat om de ervaring. Het publiek komt om samen plezier te maken en te feesten, om samen te luisteren. Dat gedeelte van mijn voorstellingen is nu volledig verdwenen, en dat is jammer.” Tom Helsen is niet enkel singer-songwriter, hij is ook zijn eigen platenfirma en manager. Hij verzorgt zijn eigen promo en plugt zijn eigen plaatjes. Als zelfstandige betaalt hij alles volledig zelf. Welke impact heeft de coronacrisis op zijn leven? Hoe houdt hij zich staande?
“Songs maken is meer dan een passie, het zit in mijn genen. Ik zou er even hard aan werken, ook al zou ik er niet voor worden betaald. Ik wil mensen raken met mijn teksten. Mijn geluk zit in het schrijven zelf, daarin verschil ik van de meeste van mijn collega’s. Ik heb nu acht maanden niet meer live gespeeld, zonder dat ik het echt mis. Een aantal van mijn concerten zijn inderdaad geannuleerd, maar het merendeel werd gewoon verplaatst. Ik draai al een tijdje mee, waardoor ik een gigantische back catalogue heb. Met mijn liedjes werd er via Unisono (het voormalige Sabam) en mijn publisher extra geld vrijgemaakt om deze periode te kunnen overbruggen. Als zelfstandige had ik daarnaast ook recht op een kleine overbruggingsvergoeding. Ik heb geluk gehad. Ik heb de extra tijd gebruikt om aan mijn nieuwe album te werken. Op dat vlak was een rustigere periode best welkom. In vergelijking met sommige andere artiesten valt de schade bij mij goed mee.
Het zal nooit meer worden zoals vroeger. De maatregelen van nu laten hun sporen achter. Zelfs wanneer er een vaccin zal zijn, zullen mensen nog een hele tijd afstandelijker blijven. Er moet een nieuw normaal komen. De cultuursector heeft het al vaker moeilijk gehad in de geschiedenis. Iedere keer opnieuw zijn artiesten erin geslaagd weer op te staan. Ook nu zal ons dit weer lukken. Het dal waarin we zitten is echter diep, en de weg nog lang. Overal is chaos, en in deze chaos wordt maar weinig rekening gehouden met cultuur. Ik heb veel vrienden die muzikant zijn, of technieker, lichtman, roadie, manager… Zij zijn nu allemaal al bijna zeven maanden technisch werkloos. Ze hebben geen rechten van songs en geen extra inkomsten om op terug te vallen. Er is zelfs geen sprake meer van een nuloperatie, op het einde van de maand slagen velen er niet in break even te eindigen. Zonder deze mensen, die vaak achter de schermen werken, zijn voorstellingen niet langer mogelijk. Dit is waanzin. Deze mensen verdienen onze steun.
